کلر استخر

این دسته از مولکول های کلر، کلرآزاد نامیده می شوند.

از آنجایی که دارای فشار بخار قابل توجهی نیستند، توانایی تبخیر از سطح آب را ندارند.

در نتیجه در آب حل شده و نقش گندزدا را ایفا می کنند.

اما اگر این ماده با موادی همچون آمونیاک که معمولا در آب های سطحی موجود است (یا از طریق ترشحات بدن شناگران وارد آب می شود) ترکیب شود تشکیل کلرامین می دهد.

سیستم های اتوماتیک تزریق کلر به آب استخرها برای کاهش اثرات کلرامین و افزایش میزان کلرآزاد، میزان کلر موجود در آب را در محدوده 0.1-0.4 ppm نگه می دارند.

ساخت استخر

بررسی اثرات تولید کلرامین در استخرها

شاید امروزه یکی از معضلات بزرگ استخرهای سرپوشیده، وجود بیش از حد کلرامین در محوطه این استخرها است.

این عامل علاوه بر این که سبب التهاب و آسیب رسیدن به پوست و چشم شناگران و ایجاد مشکلات تنفسی می شود، باعث آسیب رسیدن به تجهیزات و درستگاه های تصفیه نیز می شود.

همان طور که قبلا ذکر شد، مولکول های آزاد کلر به صورت محلول در آب باقی می مانند؛ اما مولکول های کلرامین به همراه آب به سرعت تبخیر می شوند. چگالش کلرامین موجود در هوا به همراه بخار آب بر روی سطوح سرد لوله ها و اتصالات فولادی و آهنی بنا و همچنین کانال های تهویه و سیستم رطوبت زا، سبب خوردگی و در نهایت فرسایش این تجهیزات خواهد شد.

ماکزیمم مقدار مجاز کلرامین در استخرها 0.3ppm می باشد.

یکی از نشانه های افزایش بیش از حد کلرامین در استخرهای سرپوشیده، استشمام بوی نامطبوع کلر در محیط است.

یکی از راه های کاهش کلرامین، کنترل مقدار آن با استفاده از یک کالری متر است.

Combined Chlorine = Total Chlorine – Free Chlorineکلرامین

از دیگر روش های مقابله با کلرامین موجود در فضای استخرها، می توان به موارد زیر اشاره کرد

ایجاد شوک یا کلرزنی در حد اشباع:

کلرزنی در حد اشباع که از آن با اصطلاح «شوک» نیز یاد می کنند، در واقع یکی از روش های نگهداری دوره ای از آب استخر به شمار می رود.

این فرآیند به صورت هفتگی، ماهیانه یا هر زمان که تعداد شناگران حاضر در استخر زیاد باشد .

مقدار آمونیاک و یا سایر آلاینده های موجود در آب بیش از حد معمول باشد، انجام می شود.

این روش عبارتند از افزودن ناگهانی مقدار زیادی کلر، پتاسیم مونوپرسولفات یا برم به آب استخر که به منظور از بین بردن باکتری ها، جلبک ها، ترکیبات حاوی نیتروژن و آمونیاک، از بین بردن تیرگی آب و باکتری های مرده و مواد آلی موجود در آب که بعضا موجب تورم پوست و چشم نیز می شوند انجام می پذیرند.

در این حالت میزان کلر آزاد را در استخرها به 2 تا 4 برابر مقدار معمول افزایش می دهند.

استاده از این روش باید در زمانی انجام شود که شناگران در محیط استخر حضور ندارند و تا برقراری شرایط معمول و پایین آمدن میزان کلر آزاد در اسنخرها افراد اجازه ورود به آب استخر را نخواهند داشت.

علاوه بر مطالب فوق گاهی اوقات در استخرها برای برطرف نمودن یک مشکل خاص در آب مانند رشد جلبک ها، از مقدار زیادی کلر استفاده می کنند. که این میزان کلر مصرفی در حدود 10-15ppm و 5 تا 7 برابر مقدار کلر پسماند در حالت متداول است.

در برخی کتب مرجع میزان کلر مورد نیاز برای کلرزنی اشباع براساس حجم آب موجود در استخر داده شده است.

زمانی که فرآیند کلرزنی اشباع(شوک) برای پاک سازی استخر استفاده می شود.

لازم است سیستم تهویه مطبوع تماما از هوای تازه جهت تهویه محیط استفاده می کند.

زیرا وجود کلرامین موجود در هوای برگشتی سبب آسیب رسیدن به کانال های تهویه و تجهیزات و تاسیسات خواهد شد.

راه دیگری که کمی به ندرت مورد استفاده قرار می گیرد، (ولی بسیار موثر است) این است که شناگران قبل از ورود به استخر با آب و صابون بدن خود را شستشو دهند.

استفاده از صابون سبب می شود که بسیاری از آلودگی های روی پوست از قبیل چربی، تعریق بدن(که خود از مهم ترین عوامل تولید آمونیاک و کلرامین در آب هستند) از بین بروند.

این فرآیند می تواند میزان کلرامین موجود در آب را تا 50% کاهش دهد.

علاوه بر روش فوق، شست وشوی روزانه سرویس ها و محیط استخر، استفاده از توالت در صورت لزوم و عبور از حوضچه کلر قبل از ورود به استخر می تواند در کاهش کلرامین، موثر باشد.

در این زمینه آموزش های عمومی به خصوص به کودکان ضروری به نظر می رسد.