رعایت این محدوده تقریبا در تمام استانداردها مورد تایید قرار گرفته است؛ اما مسئله اصلی در استخرها چگونگی دستیابی به این محدوده، روش ثابت نگه داشتن غلظت مواد شیمیایی موجود در آب و ایجاد تعادل بین آنها بدون برهم زدن تعادل سایر اجزای موجود در آن می باشد.

آب در حقیقت یک حلال است، که مواد معدنی و آلی را در خود حل می کند. آبی که از نظر شیمیایی در تعادل باشد، نه خورنده (اسیدی) است و نه تولید رسوب (بازی) می کند. از سوی دیگر عدم توازن شیمایی سبب رشد میکروارگانیزم ها (جلبک ها، قارچ ها و باکتری ها)، تغییر رنگ و بوی آب، افزایش خواص خورندگی و آسیب رسیدن به سازه و تجهیزات بنا می شود.

عوامل متعددی در ایجاد تعادل شیمیایی آب، به صورت مستقیم یا غیرمستقیم دخیل هستند؛ اما پنج عامل از مهم ترین این پارامترها به شرح ذیل می باشد:

• PH آب (محدوده متداول7.4-7.6)

• میزان قلیایی بودن آب (محدوده متداول: 80-150ppm)

• سختی آب (محدوده متداول: 200-400ppm)

• مقدار کل ذرات جامد محلول در آب یا TDS کم تر از 1000ppm

دمای آب، سرعت باد، نرخ تبخیر آب، بار ناشی از حضور شناگران

PH آب

محدوده ایده آل PH آب استخر و جکوزی بین 7.4-7.6 است. پایین بودن مقدار PH آب نشانه اسیدی بودن آن است، که علاوه بر خوردگی سازه و تجهیزات، سبب تورم پوست و چشم شناگران می شود. در این حالت محلول کلر اضافه شده به آب سریع تر تجزیه شده و خاصیت ضدعفونی کنندگی خود را از دست می دهد. از سوی دیگر، بالا بودن میزانPH آب به معنای قلیایی بودن آن است که موجب کدر شدن آب و ایجاد رسوب در کف استخر و داخل تجهیزات خواهد شد.

بنابراین با توجه به موارد فوق حفظ PH آب در محدوده یاد شده از مهمترین عوامل حفظ کیفیت آب در محدوده مطلوب می باشد. اضافه کردن مواد قلیایی مانند کربنات کلسیم، سبب افزایش مقدار PH آب و افزودن مواد اسیدی همچون اسید هیدروکلریک سبب کاهش PH آب و اسیدی شدن آن می شود.

ساخت استخر

میزان قلیایی بودن آب

یکی دیگر از پارامترهایی که در سنجش خواص شیمیایی آب استخرها در نظر گرفته می شود، میزا قلیایی بودن آب آنها است. تنظیم این عامل در محدوده ای قابل قبول، مانع از ایجاد نوسانات شدید و تغییرات ناگهانی در مقدار PH آب خواهد شد.

در هرصورت، مقدار مناسب مواد قلیایی موجود در آب 80-150 ppm می باشد. اگر غلظت این مواد کمتر از 80ppm باشد، حتی بالا بودن PH آب، مقدار اسید اضاففه شده بیش از حد معمول بوده و در صورتی که بیش از 200ppm باشد تنظیم PH در محدوده ای متداول بسیار دشوار خواهد بود. به هر حال پیش از تنظیم مقدار PH لازم است غلظت مواد قلیایی موجود در آب سنجیده شود.

سختی آب

سختی آب یا سختی کلسیم، معیاری از مقدار یکی از مواد بازی (مانند کلسیم) موجود در آب است که مقدار اضافی آن از حالت محلول خارج شده و روی جداره، کف و داخل دستگاه های گردش آب رسوب می کند و سبب خوردگی آنها می شود. سختی آب مهمترین عامل تشکیل رسوب در دیگ های بخار، مبدل حرارتی، برج های خنک کننده و تجهیزات سیسستم گردش آب می باشد. بهترین روش برای کاهش سختی، استفاده از دستگاه های سختی گیر است. علاوه براین، تعویض بخشی از آب قدیمی تر استخر یا جکوزی کمک شایانی به کنترل مقدار سختی آب خواهد کرد. در مقابل، کاهش بیش از حد سختی آب، سبب آسیب دیدن روکش ها، رنگ ها و پوسته بتنی خواهد شد. مقدار متداول سختی آب ناشی از کلسیم برای استخرها بین 200-400 ppm و برای جکوزی ها بین 150-250 ppm می باشد. البته این عامل به شرایط آب و هوایی محیط نیز بستگی دارد.

نحوه عملکرده دستگاه سختی گیر به این صورت است که: رزین کاتیونی دستگاه، سولفات ها و کلرورهای کلسیم و منیزیم آب را با سدیم تعویض کرده و آب سخت را به آب نرم تبدیل می کند. هر ستون سختی گیر دارای بک لایه شن درشت کوارتز در کف مخزن و سپس یک لایه شن ریز کوارتز و در نهایت لایه نهایی شامل رزین می باشد که بزرگ ترین لایه است. آب پس از عبور از این لایه ها سختی گیری شده و آب نرم به سمت مصرف کننده هدایت می شود.

ساخت استخر

تعیین ظرفیت سختی گیر

درجه یا ظرفیت دستگاه سختی گیر را بر حسب گرین 1 lb) به 7000) مشخص می کنند که به صورت زیر قابل محاسبه است:

روش اول: 15.45 * زمان کارکرد (hr) * سختی آب (ppm) * دبی آب عبوری (m3/hr) = ظرفیت سختی گیر (Grain)

روش دوم: ((ppm)آب سختی*V(gal))/17.1 = ظرفیت سختی گیر(Grain)

ذرات جامد محلول در آب

معیاری است از تمامی ذرات و اجزای موجود در آب که با گذر از فیلتر نیز از آن تفکیک نشده اند و شامل سیانورات، ترکیبات کلر، چربی ها و آلودگی می باشد. اصلی ترین عامل افزایش غلظت ذرات جامد محلول در آب، تبخیر آب استخر است.

به طور معمول غلظت ذرات جامد محلول در آب تغذیه استخرها تقریبا300ppm است که با افزودن مواد شیمیایی به آن تقریبا 400ppm به این مقدار افزوده می شود. به طور سر انگشتی در هر سال 300ppm دیگر به واسطه تبخیر آب استخر و به جا ماندن رسوبات در کف آن به این مقدار اضافه می شود هنگامی که غلظت مواد جامد محلول در آب به محدوده 800-1000ppm می رسد به منزله آن است که زمان تعویض آب استخر فرا رسیده است.

در هر صورت غلظت اسن ذرات تحت هیچ شرایطی نباید به اندازه ی 1000ppm بیشتر از مقدار آن در هنگام راه اندازی اولیه باشد. در جکوزی ها به دلیل دمای بالاتر آب و افزایش نرخ تبخیر و همچنین بیشتر شدن بار ناشی از حضور شناگران به واسطه ی تعریق، چربی روی پوست و... این عامل اهمیت بیشتری پیدا می کند و میزان غلظت ذرات سریع تر افزایش می یابد. ساده ترین و بهترین روش برای کاهش مقدار ذرات جامد محلول در آب تعویض بخشی از آب استخر با آب تازه است.