*امکانات جانبی و لازم یک استخر:

مطابق استاندارد ملی ایران، هر مجموعه استخر شنا باید دارای تعداد مناسبی اتاق تعویض و نگهداری لباس و نیز امکانات مناسب بهداشتی نظیر: توالت، روشویی و دوش باشد. همچنین متناسب با آن آینه، مایع شستشوی دست، سر و بدن، کاغذ توالت و یا خشک کننده الکتریکی و سطل باید در محیط اطراف استخر و با فاصله مناسب از آن نصب شود تا امکان رعایت بهداشت شناگران به راحتی فراهم آید. استفاده از صابون در روشویی ها ممنوع است. همچنین ظرف مناسبی برای نوار بهداشتی خانم ها باید در محل سرویس های بهداشتی وجود داشته باشد. دیوار و کف محل دوش گرفتن باید کاملا تمیز بوده و عاری از ترک یا هرگونه حفره ای باشد. کف زمین سرویس های بهداشتی قبل از شروع به کار استخر باید کاملا آبکشی شده و عاری از هرگونه مواد زاید و اضافی باشد. تمامی تجهیزات و ملحقات محل دوش گرفتن باید در تمامی اوقات استفاده شناگران در شرایط کاملا تمیز و بهداشتی باشد. تمامی سرویس های بهداشتی و اتاق های تعویض لباس باید دارای سیستم تهویه بوده و این سیستم همواره به درستی کار کند. در نظرگرفتن امکاناتی نظیر بوفه، سبب رفاه بیشتر کاربران خواهد شد هرچند که در صورت وجود بوفه، این مکان بایستی به طور کامل از محوطه استخر جدا باشد.

ساخت استخر

*رختکن:

در نظر گرفتن فضایی مجزا برای تعویض لباس ضروری است، اما در استخر های لوکس توصیه می شود رختکن تر و خشک مجزایی در نظر گرفته شود، یعنی محل تعویض لباس رسمی بیرون و محل تعویض مایو، مجزا باشد. اتاق رختکن باید در محلی قرار داشته باشد که شناگران برای ورود به استخر در ابتدا از داخل آن عبور نمایند. ترتیب قرارگیری رختکن باید به گونه ای باشد که در ابتدا رختکن، سپس سرویس بهداشتی(توالت و روشویی) و بعد از آن دوش ها و محل ضدعفونی کردن پاها قرار داشته باشد. رختکن باید مجهز به اتاقک های تعویض لباس به ابعاد حداقل یک متر مربع باشد. کف اتاق رختکن باید سطحی صاف و بدون شیب داشته باشد. همچنین باید از موادی ساخته شده باشد که آب و رطوبت در آن نفوذ نکند، به راحتی پاک شود و با حداقل شیب 0/6 سانتی متری آب را به خروجی فاضلاب منتقل نماید. استفاده از فرش یا موکت در محوطه دوش یا سرویس بهداشتی کاملا ممنوع می باشد. محل اتصال دیواره ها و کف باید به صورت مقعر و صاف بوده و فاقد هر گونه ترک، حفره یا شکاف باشد. همچنین باید از مواد غیر قابل نفوذ در برابر آب و رطوبت ساخته شده باشد. پارتیشن هایی(جدا کننده هایی) که بین اتاقک های رختکن قرار داده می شود باید حداقل 25 سانتی متر بالاتر از سطح زمین قرار بگیرد و یا بر روی یک سطح سیمانی یا آجری با پوششی مناسب نظیر کاشی یا سرامیک با ارتفاع حداقل 10 سانتی متر قرار داده شوند. قفسه های نگهداری لباس ها نیز باید بر روی یک سطح سیمانی یا آجری کاملا محکم و غیر قابل تحرک با حداقل ارتفاع 10 سانتی متر قرار گرفته باشند و به طور کاملا محکم به آن متصل گردند به نحوی که قفسه ها بدون حرکت و ثابت باشند. تمامی قفسه های لباس باید دارای منافذی باشند که هوا در داخل آن ها گردش نماید. از نقطه نظر تهویه مطبوع، دمای هوای رختکن 2 درجه سلسیوس بیشتر از دمای هوای محوطه استخر در نظر گرفته می شود.

*حوضچه ضدعفونی کردن پا:

در محل ورود شناگران به استخر و نیز در محل خروج از سرویس های بهداشتی باید حوضچه های ضدعفونی کننده پا قرار داده شود. ناظران استخر نیز باید به دقت کنترل نمایند که کلیه شناگران قبل از ورود به استخر پاهای خود را به مدت حداقل 20 ثانیه در حوضچه قرار دهند. میزان غلظت کلر باید 10 پی پی ام باشد .